Lima

Vrijdag 27 oktober vloog ik vanaf Schiphol om twaalf uur in de middag naar Lima, met een tussenstop in Toronto. Op het vliegveld in Lima stond een man van het hotel op mij te wachten met mijn naam op een bordje. Heel gek om in zo’n ver land je eigen naam op een bordje te lezen! Uiteindelijk was ik rond twee uur ’s nachts (lokale tijd) in mijn hotelkamer. In Nederland was het op dat moment negen uur in de ochtend. De volgende dag kreeg ik ontbijt gewoon aan de eettafel in het huis van de hoteleigenaar samen met nog een Australische vrouw die ook in het hotel verbleef. Het verbaasde mij hoe Hollands het ontbijt eigenlijk was: broodjes, roerbakei, jam, jus d’orange en thee/koffie.

Om twee uur bracht de hoteleigenaar mij terug naar het vliegveld waar Froucke die middag aan zou komen. Mijn pinpas en mijn creditcard werden in het hotel niet geaccepteerd en ik had niet genoeg geld op zak om voor de nacht te betalen. We spraken af dat ik op het vliegveld zou pinnen en betalen. Beide passen werkten helaas op geen enkele pinautomaat. Dus wat nu? Gelukkig vond de hoteleigenaar het goed om later nog een keer terug te gaan naar het vliegveld, zodat Froucke voor mij kon betalen. Dat betekende dat ik dus eerst weer mee terug moest naar het hotel. Uiteindelijk na een hele dag wachten in het hotel, het was ondertussen al vijf uur, kwam Froucke aan en was het probleem gelukkig opgelost.

De volgende taxi stond alweer voor ons klaar op het vliegveld om ons naar het volgende adres te brengen in Miraflores, een populair stadsgedeelte voor toeristen, omdat Miraflores het meest veilige gebied is van Lima zeggen ze. Het was erg druk op de weg. De taxichauffeur baande zich als een idioot een weg door het verkeer. Het verkeer hier is heel anders dan in Nederland. Iedereen rijdt als een idioot, tussen de witte strepen rijden is er niet bij en inhalen mag van alle kanten. Na een uurtje kwamen we bij ons hostel Miraflores Guest House, of nou ja een deur met een bel. We belden aan en er deed een hele aardige vrouw voor ons open die ons meteen het hostel liet zien.

’s Avonds gingen we op pad naar het Kennedy Park. We waren nog geen vijf minuten in het park of we werden aangesproken door twee aardige Peruaanse jongens, David en Eric. Ze wilden ons graag laten zien waar we het beste konden gaan eten. Dat dat ook betekende dat ze bij ons aan tafel kwamen zitten, terwijl ze zelf al gegeten hadden, hadden we niet verwacht. Ze bestelden voor zichzelf en voor ons Pisco sour, een typisch Peruaans drankje dat wij natuurlijk geproefd moesten hebben. Daarna namen ze ons nog mee naar een loungebar waar we cocktails hebben gedronken en ons Spaans weer wat verbeterd hebben. Een super gezellige avond!

De volgende dag gingen we ontbijten in een leuk eettentje vlakbij het hostel. Daarna hebben we de stad gezien bovenop een open bus. Je moest soms haast bukken om niet de elektriciteitskabels te raken. Vanuit de bus zagen we een heel groot park dat een heel stuk langs de kust loopt. Na het busritje besloten we om daar lekker in het zonnetje te gaan picknicken. Helaas had het zonnetje plaats gemaakt voor een frisse wind toen we er aankwamen. Het weer in Lima lijkt eigenlijk heel veel op dat in Nederland. Als de zon erbij is, is het aangenaam, maar als de zon weg is, is het meteen een stuk kouder.

’s Avonds rond een uur of zeven gingen we met de bus naar Barranco, een ander populair deel van Lima. De man van het hostel had ons heel duidelijk verteld waar we uit moesten stappen, namelijk bij een houten trein. Hij had het zelfs nog voor ons op papier uitgetekend. We zagen inderdaad een houten trein dus stapten we uit, maar er was nergens een gezellig centrum te bekennen. We waren blijkbaar veel te vroeg uigestapt, want we moesten daarna nog meer dan een kilometer lopen naar het centrum. En raad eens wat we daar zagen, een nog grotere houten trein! Misschien hadden we in de bus iets te goed opgelet...

We aten spareribs met echte Hollandse patat (echte mayonaise hadden ze dan weer niet…) in het restaurant Rústico, eigenlijk leek het meer op een discotheek. We hadden met David afgesproken bij Plaza de Barranco. Deze keer was hij niet met Eric, maar met een andere vriend, Mario. We gingen naar een club in Barranco waar een dj aan het draaien was. Voor ons heel gewoon, maar in Peru niet. De muziek was voor ons dan ook heel bekend, maar voor onze Peruaanse vrienden veel minder. Toen we weer naar huis zouden, kwamen we tot de ontdekking dat onze lekkere warme vesten meegenomen waren. Ontzettend balen! Maar ondanks dat hebben we een superleuke avond gehad.

Vandaag hebben we vanuit Lima de Cruz del Sur bus genomen naar Ica. De bussen van deze maatschappij zijn super luxe, nog mooier dan in vliegtuigen. De stoelen zijn groot en iedereen heeft een eigen tv-schermpje. Er is zelfs een soort van stewardess die langskomt met eten en drinken. Op dit moment zijn we in The Upcycled Hostel, een erg hip hostel met zwembad. Morgen gaan we naar Huacachina om daar te sandboarden en met een buggy te rijden. Daarover later meer!