De bootreis met Navimag

Vrijdagochtend moesten we ons inchecken voor de boot Navimag die ons in vier dagen zo’n 2000 kilometer zuidelijker zou brengen. Een gids in San Pedro de Atacama had ons enthousiast verteld over deze bootreis. Het was een leuke en niet al te dure optie om naar het zuiden van Patagonië te reizen. Met de bus ben je zo’n twee dagen onderweg en een binnenlandse vlucht kost je handen vol geld. We waren er snel over uit en boekten de goedkoopste kamer. Eigenlijk was het meer een bed zonder raampje in een gang met in totaal tweeëntwintig bedden en een gedeelde badkamer. Toen we bij de incheck aankwamen, vertelden ze ons dat we niet om vier uur maar pas om acht uur gingen vertrekken. De originele boot had wat problemen dus we gingen met een andere boot de tocht maken. Om vijf uur werden we weer verwacht en dan zouden we in een bus naar de boot worden gebracht. In de tussentijd hebben wij ons vermaakt in het winkelcentrum dat er vlakbij zat. We hebben een voorraad koekjes, chocolade en chips gekocht voor op de boot. Bovenin het winkelcentrum stikte het van de slechte eettentjes. Het stikte er nog meer van de mensen want alle tafeltjes zaten vol. We hebben het rustigste restaurantje opgezocht en bestelden een broodje, maar dat was niet zo’n succes. Het broodje was besmeurd met een dikke laag avocado (je zag het broodje haast niet meer). Iets waar ze hier in Chili dol op zijn, maar wij niet zo. Ze kregen het halve broodje weer terug en daarna zijn we naar de incheck gelopen.

In twintig minuutjes werden we naar de boot gebracht die in de haven verderop lag. Iedereen zat vol spanning de haven af te speuren naar dé boot. Daar zagen we een grote veerboot met allemaal kleine raampjes en Navimag erop. Het was dan wel geen cruiseschip maar dat hadden we ook niet verwacht. Vanaf het moment dat we binnen waren op de boot was de sfeer super goed. De bemanning was erg behulpzaam en sjouwde onze backpacks naar onze cabine. Iedereen was erg vrolijk. We bleken niet samen met nog twintig anderen in een gang te slapen, maar we zaten samen met een oudere Indiase man en een Canadese jongen op een vierpersoonskamer. We werden naar de eetzaal geroepen waar de kapitein vertelde, alsof hij cabaretier was, over de gang van zaken en de regels op de boot. Na een uurtje schoven we aan voor het buffet. We kregen soep, groente, rijst en zalm. Lekkerrr! Na het avondeten hadden we nog een soort college van een man die ook al zo leuk kon vertellen. Hij vertelde over de route die we gingen maken en wat we allemaal wel niet zouden kunnen zien onderweg. Daarna gingen we op bed. Het was als een sauna zo warm in de cabine. We hadden helaas geen raampje voor wat frisse lucht. Het geluid van de motor van de boot klonk door mijn oordoppen heen, net als het gesnurk van de oudere man. De eerste nacht heb ik dus niet zo geweldig geslapen.

De volgende dag werden we wakker van de luidspreker die meldde dat het ontbijtbuffet open was. We hebben ontbeten en gedoucht. We konden niet tegelijk douchen want als we beide de kraan aan hadden dan had één iemand geen water. Om tien uur hadden we een uurtje yoga, één van de activiteiten hier op de boot. Daarna hadden we weer een college over de dieren die we onderweg konden spotten, zoals dolfijnen, orka’s, walvissen en allemaal verschillende vogels. We zijn na het college meteen het dek opgegaan in de hoop dat we als eersten iets bijzonders zouden zien. We zagen twee keer een zeehond maar dat was het wel. Eigenlijk wilden we graag een andere kamer, omdat we haast niet hadden geslapen door het gesnurk van de man. We hebben de supervisor (de man die alles bepaalt op de boot) het probleem uitgelegd en hij deed geen seconde moeilijk en gaf ons meteen een sleutel van een andere kamer. Een tweepersoonskamer voor onszelf met raampje! We hebben meteen onze spullen verhuisd.

Om vijf uur werd door de luidsprekers geroepen dat de brug (cockpit van de boot) open was. We mochten er een kijkje nemen maar wel in stilte want de bemanning was druk bezig om de boot door een smalle doorgang te coördineren. Op de momenten dat we niks te doen hadden (en dat waren er best veel) deden we kaartspelletjes met twee Rotterdamse jongens. Het was erg gezellig en we hebben veel gelachen. Rond etenstijd begon de boot aardig te schommelen doordat we een gedeelte over open zee moesten varen. Van te voren hadden ze ons verteld dat het weer in Patagonië nogal onvoorspelbaar is dus dat de golven ergens tussen vier of acht meter hoog kunnen zijn. We hebben even een ommetje gemaakt buiten op de boot en voor de zekerheid een wagenziektepilletje genomen. Toen het buffet open was schommelde de boot zo erg dat wij haast geen hap meer door onze keel kregen van de pasta, die overigens erg lekker was. We gingen terug naar onze kamer om even te gaan liggen, maar daar ging het al mis. Froucke kon zo snel niet meer naar de wc dus de pasta van zonet lag al in de wastafel. We probeerden het weg te spoelen maar dat lukte niet echt.

We zijn even gaan liggen om wat bij te komen maar we moesten toch weer ons bed uit om ons klaar te maken voor het slapengaan en de verstopping van de wastafel op te lossen. Je kon niet eens meer normaal op de gang lopen zo erg ging de boot heen en weer. Je voelde je ook op slag weer misselijk. We hebben ons gauw klaargemaakt en geprobeerd met een ontstopper de boel te ontstoppen maar dat lukte niet. Froucke is iemand gaan halen om ons te helpen. Een man van de bemanning kwam ons helpen maar ook hij kreeg het niet voor elkaar. Even later kwam hij terug met een boormachine om de ombouw van de wastafel los te schroeven. Dat slaagde ook niet. Hij haalde de supervisor erbij en die kreeg het gelukkig wel voor elkaar. Met een emmer onder de wastafel lieten ze de wastafel leeglopen. De helft ging ernaast en liep over de vloer. Snel raapten we onze tassen en spullen van de grond. Verder konden we niet veel doen want we lagen beide kotsmisselijk in ons bed. De mannen hebben alles opgeruimd en de vloer gedweild terwijl wij daar maar wat lagen. Volgens mij vonden ze het niet zo heel erg want ze zaten steeds grapjes over ons te maken. Ze deden het licht voor ons uit en wensten ons een fijne nacht.

Een fijne nacht werd het niet. Rond twee uur ging de boot zo erg heen en weer dat we er wakker van werden. Je schoof zelfs in je bed heen en weer. Volgens mij lag ik twee uren later nog wakker, want het gewiebel werd eerder erger dan minder. Alle spullen vielen van hun plek en de stoel schoof van de ene kant naar de andere kant van de kamer. Vanuit de hal hoorde je keihard deuren dicht en open slaan. De meeste deuren hebben een magneet maar sommigen werken niet meer. Vanuit de keuken waar we vlakbij lagen kwam een helslawaai. Ik heb de spullen van de grond geraapt en heb uit nieuwsgierigheid even een ommetje gemaakt langs de eetzaal en de keuken. Ik voelde me niet meer misselijk. Ik denk doordat ik voor het slapen gaan nog een pilletje had genomen. Alle stoelen stonden overal maar in de keuken was niets te zien. Waarschijnlijk schommelde al het servies heen en weer in de kastjes. Ik heb nog even uit het raampje gekeken naar de golven die kwamen en gingen. Uiteindelijk ben ik toch weer in slaap gevallen en toen ik wakker werd was alles rustig. Geen geschommel. Geen lawaai. Heerlijk!

Tijdens het ontbijt hoorden we dat we niet de enigen waren die zeeziek waren geweest. Er waren meer die in een sprintje naar de wc hadden moeten rennen. Na het ontbijt hadden we nog een college over wat we vandaag allemaal konden zien. De man begon ermee dat de golven van vannacht nog mee waren gevallen en dat het weleens zo erg was geweest dat al het servies kapot was gegaan. We zijn een aantal keren buiten op het dek geweest. Zo kwamen we langs een wrak van een boot en stopten we bij het plaatsje Puerto Eden in the middle of nowhere om wat mensen op en af de boot te laten. Verder hebben we weinig gezien op de boot. De dolfijnen en walvissen hebben zich helaas niet laten zien, maar toch vonden we het de moeite waard. De sfeer op de boot was erg gezellig, het eten was super goed en het was een hele belevenis. We waren wel blij dat we na vier dagen weer op vaste grond stonden en eindelijk weer wifi hadden!