San Pedro de Atacama, Santiago & Valparaiso

Het heeft even geduurd voordat ik de volgende blog kon uploaden, omdat we in een hostel zaten zonder wifi. Het is daarom volgens mij een beetje een lang verhaal geworden met van alles en nog wat, maar hier komt het. 

Toen we aankwamen in het centrum van San Pedro de Atacama kregen we meteen een vakantiegevoel. Het kleine centrum met allemaal winkeltjes en restaurantjes in strandstijl ziet er erg gezellig uit. Na heel wat gesjok met onze backpacks vonden we eindelijk een bank om geld te pinnen zodat we lunch konden kopen. Het is even wennen want de prijzen zijn hier een stuk hoger dan in Peru en Bolivia. Daarom kozen we deze keer niet voor een tweepersoonskamer, maar voor een gedeelde kamer. Helaas viel de prijs toch wat duurder uit want de prijs was niet berekend voor twee personen maar per persoon. We hebben het toch maar gedaan en genoten van een heerlijke douche in een badkamer zoals we in Nederland gewend zijn. Dat hadden we een hele tijd niet meer gezien! We deelden de kamer alleen met een Aziatische jongen die de hele tijd geen woord tegen ons gezegd heeft terwijl we ons bij binnenkomst nog voorstelden. Een beetje vreemd. De rest van de middag hebben we in de tuin bij het hostel doorgebracht en ’s avonds hadden we eigengemaakte pasta met groente van de markt op het menu. Het smaakte heerlijk!

De volgende ochtend hebben we op aanraden van onze hosteleigenaar ontbeten bij een Franse bakkerij ‘La Franchuteria’. Ze verkopen hier heerlijke baguettes en croissantjes. We komen hier zeker nog een keer terug! De rest van de ochtend zijn we verschillende touroperators bij langs geweest om voor de beste prijs een aantal tours te boeken. Dat is ons gelukt! Ook zijn we op zoek gegaan naar een ander goedkoper hostel. We zitten nu voor de helft van de prijs met z’n tweeën in een driepersoonskamer. Aan het eind van de middag hebben we een tour gemaakt naar Valle de la Luna. Dit is een vallei waar je je in een maanlandschap waant. Het was mooi maar heel erg indrukwekkend vonden we het niet. Misschien zijn we een beetje verpest door de wonderlijke omgeving van de zoutvlakte. We kwamen wat later dan gepland terug in San Pedro, net nu wij nog een tour voor diezelfde avond geboekt hadden. We zijn naar de eerste de beste pizzeria gerend en bestelden daar alvast twee pizza’s. We vroegen hoelang het zou duren. Vijf minuten zeiden ze (ja tuurlijk). In de tussentijd zijn we terug naar het hostel gerend om ons om te kleden. Na zo’n twintig minuten waren de pizza’s klaar en in vijf minuten hebben we de pizza’s naar binnen gewerkt. We waren voor Chileense begrippen nog precies op tijd voor de tour! Het was een astronomische tour waarbij een gids ons op een veldje van alles vertelde over de sterrenhemel boven ons. Hij liet ons door een grote telescoop naar allerlei bijzonderheden in het heelal kijken. We stonden te rillen van de kou maar erg interessant was het wel. Gelukkig was er thee met chips en koekjes!

De volgende dag waren we om zes uur ons bed uit voor een douche, maar die was er niet. Het water was ijskoud en er was geen druk. Dan moesten we maar zonder te douchen met de tour mee. We hadden een tour van één dag geboekt die ons de zoutvlakte van San Pedro de Atacama liet zien. We zijn onder andere naar Piedras Rojas (rode stenen) geweest. De eigenlijke naam van deze plek is Aguas Calientes (warme wateren). Deze naam is veel logischer want de plek is vooral zo mooi door de helderblauwe en groene meren die tussen de bergen liggen. Het laagje sneeuw op de bergen maakte het uitzicht helemaal compleet. De naam Piedras Rojas komt van de roodkleurige rotsen waar je overheen loopt. Daarna gingen we naar het meer Laguna Miscanti. Miscanti is de naam van de vulkaan die achter het meer ligt. Met uitzicht op het meer en de vulkaan genoten we van heerlijke Mexicaanse wraps die de gids en chauffeur voor ons klaar gemaakt hadden. We gingen nog langs een dorpje voor een ijsje en rond etenstijd was de tour afgelopen. Gelukkig deed de douche het bij terugkomst wel. ’s Avonds hebben we aardappelen met bloemkool en een hamburger klaargemaakt. Lekker Hollands! Een uurtje of tien lagen we al op bed want voor de volgende dag stond de wekker op vijf uur.

Zaterdag werden we rond vijf uur in de ochtend opgepikt bij het hostel om naar de Geysers del Tatio te gaan. Onderweg hadden we wat problemen met de motor (tsja het is hier wat met auto’s en bussen) waardoor we in slakkentempo de berg opgingen en later dan gepland bij de geisers aankwamen. Hoe meer de zon opkomt, des te minder zie je van de geisers omdat de dampen van de geisers verdwijnen door de warmte van de zon. Wij vonden het reuze meevallen en hebben prachtige foto’s kunnen maken. De geisers zagen er in het tegenlicht van de zon magisch uit. De gids bood toch als compensatie aan om ons andere nog indrukwekkendere geisers te laten zien die eigenlijk alleen bedoeld waren voor privétours. We vonden de Geysers del Tatio al indrukwekkend, maar de andere geisers waren inderdaad nog indrukwekkender! We kwamen bij een dal waar grote modderpoelen aan het borrelen waren. De gids vertelde dat de modderpoelen zo’n 300 graden waren dus hij zei steeds nadrukkelijk niet te dichtbij te komen. Er waren ook poelen in groene, gele en oranje kleuren door de bacteriën die er in leven. Nog nooit eerder heb ik zo’n vreemde natuur gezien. Na dit indrukwekkende bezoek gingen we weer terug naar San Pedro de Atacama. Onderweg stopte de gids nog minstens tien keer om ons verschillende dieren te laten zien, zoals vecuñas (familie van de lama maar dan schattiger), wilde ezels, flamingo’s en andere vogels. Ook liet hij ons een prachtige canyon zien. Als laatste stop kwamen we bij een dorpje waar we een spies van lamavlees van de barbecue geprobeerd hebben. Super lekker! Al met al hebben we dus een fantastische tour gehad!

Op onze laatste dag in het relaxte San Pedro de Atacama hebben we niet veel gedaan. We zijn nog een keer naar de Franse bakkerij gegaan voor de lekkere croissantjes. Onze favoriet was die met framboos en witte chocolade. Overheerlijk! De rest van de dag hebben we doorgebracht bij het hostel. De wifi van het hostel was tergend langzaam dus het kostte ons nog de hele middag om een planning voor de rest van onze reis uit te zoeken. We hebben nog gauw wat gegeten en zijn toen met onze backpacks naar het busstation gelopen om de bus van zes uur naar Calama te nemen. Het was bloedje heet in de bus want de airco deed het niet. Voor de rest werkte de bus ook niet geweldig. De versnellingspook rammelde aan alle kanten en er klonk steeds een piep waarvan we geen idee hadden wat het betekende. Even voor achten reden we Calama binnen. Nog even en dan zouden we op het vliegveld zijn. Mooi op tijd want ons vliegtuig vloog om negen uur. We moesten alleen nog eventjes wachten voor een snelwegovergang. Toen opeens de motor afsloeg. De chauffeur kreeg de motor vervolgens niet meer aan de praat. Hij belde meteen voor een andere bus, maar wij hadden al besloten een taxi naar het vliegveld te nemen want je weet maar nooit hoelang het hier duurt. We haastten ons naar de incheckbalie. Nergens voor nodig want bij de balie werd ons verteld dat het vliegveld een uur en veertig minuten vertraging had. Natuurlijk! Dat is hier eerder regel dan uitzondering.

De nacht was al halverwege toen we de slaapzaal van ons hostel binnenstapten. Er stonden vier enorme stapelbedden van drie hoog. Er waren nog precies twee plekjes voor ons over. We vonden het niet een heel prettig idee om met nog tien andere onbekende mensen in één kamer te slapen, maar het verbaasde ons hoe stil het was tot laat in de ochtend. Dus al met al hebben we goed geslapen. In totaal hebben we maar één dag in de hoofdstad Santiago doorgebracht. Wij vonden dit ook meer dan genoeg. Midden in de drukke stad heb je een park waar we de hele middag hebben gezeten. Aan de buitenkant zie je het niet maar het park is eigenlijk een grote rots die je kunt beklimmen via trappetjes. Je komt dan uit op een torentje en daar heb je een prachtig uitzicht over de hele stad. Daarna zijn we nog naar een ander park geweest. Heel toevallig liepen we daar het Chinese meisje van de Uyuni tour tegen het lijf. We hebben zo’n tijd staan praten dat wij ons moesten haasten voor een bus naar Valparaiso die avond nog. Al met al duurde alles nog veel langer. Het meisje van het hostel had ons naar het verkeerde busstation gestuurd dus we moesten nog een stukje met de metro. Uiteindelijk hadden we geen tijd meer om avondeten te kopen. Met koekjes en chocolade in onze tas ploften we uitgeblust in een super luxe bus neer.

Het hostel in Valparaiso hadden we al geboekt dus daar konden we meteen terecht. We hebben uitgeslapen tot een uurtje of tien. Tegen al onze verwachtingen in viel het weer in Valparaiso heel erg tegen. Het was bewolkt en koud. Het regende nog net niet. We hadden onszelf van tevoren al op het strand zien liggen, maar dat zat er voor vandaag dus niet in. In plaats daarvan dronken we een warme chocolademelk met marshmellows. De lekkerste ooit! Daarna gingen we op pad om de stad beter te leren kennen. Omdat Valparaiso eigenlijk alleen maar uit bergen bestaat, zijn er in de stad vijftien liften. Dit zijn een soort houten hokjes die via een kabelbaan de heuvel worden opgetrokken.  Van de vijftien zijn er echter maar vijf in werking. Wij gingen met één zo’n houten hokje, die bijna uit elkaar leek te vallen, een stukje de berg op. Bovenop de berg was een restaurant en leuke souvenirwinkeltjes waar we nog een aandenken aan Valparaiso hebben gekocht. De weg naar beneden was heel kleurrijk met allemaal graffititekeningen op de huizen en muren. Om drie uur deden we mee aan een free walking tour wat ontzettend leuk was. Het meisje dat ons rondleidde was heel enthousiast. Ze liet ons de leukste plekjes van de stad zien en vertelde over de graffiti die je overal in de stad terugvindt. Aan het eind van de tour kregen we nog een traditioneel koekje van chocola met aan de binnenkant manjar (karamel met melk). Heel lekker. We waren zo enthousiast geworden van de free walking tour dat we de volgende dag om tien uur alweer klaarstonden voor de volgende free walking tour. Deze keer vonden we het helaas veel minder interessant. Het ging vooral over de politiek. Dus na een tijdje zijn we toch maar afgehaakt. Tussen de middag hebben we geluncht met twee Australische jongens die we ontmoet hadden bij de tour naar Uyuni. We hebben gegeten in een restaurantje geheel in Amerikaanse stijl, maar het menu daarentegen was typisch Chileens.

In de namiddag zijn we met de bus naar het strand van Viña del Mar geweest. Het weer was gelukkig een stuk opgeklaard en de zon scheen zelfs. We hebben een ijsje gegeten, hebben nog even een kijkje genomen in het park en zijn toen met de bus teruggegaan. De buschauffeurs rijden hier trouwens als chaoten. Het lijkt wel of doen ze een wedstrijd met elkaar wie zo snel mogelijk de meeste passagiers kan vervoeren. Voordat je überhaupt kan vragen waar de bus heengaat, sluit de deur al en ben je al onderweg. Je moet dus niet vergeten je meteen goed vast te grijpen, want de bus slingert en hobbelt als een gek. De buschauffeur is tegelijkertijd aan het sturen, op de weg aan het letten, geld aan het wisselen, kaartjes aan het uitdelen. En een ijsje aan het eten! En er is niemand die ervan opkijkt. Terug in Valparaiso hebben we onze backpacks opgehaald. We wilden met de bus naar het busstation wat ons niet zo moeilijk leek want je steekt gewoon je hand op en de bus stopt. Maar op de een of andere manier reden alle bussen ons gewoon voorbij tot we erachter kwamen dat we in een straat stonden waar de bussen niet stopten. Wisten wij veel! Eindelijk zaten we in een bus. De bus stopte nog tig keer en het verkeer verplaatste zich in een slakkentempo. We zaten ons al ernstig af te vragen waarom we niet gewoon wat eerder die kant op waren gegaan. Dan maar een uur te vroeg. We weten inmiddels wel hoe het hier gaat. We stapten twee straten vanaf het busstation uit, maar in alle haast liepen we nog verkeerd ook. Toen we onze bus zagen zijn we zo snel in de bus gesprongen dat het ook nog eens de verkeerde bleek te zijn.

Inmiddels zijn we in Pucon dus we hebben de goede bus gevonden. We vinden het prachtig hier. De omgeving doet ons denken aan de Alpen, maar dan met een besneeuwde vulkaan op de achtergrond. Maar daarover later meer! Ciao!