Puno & Copacabana & La Paz

We stonden om zes uur op om vanuit Cusco de bus naar Puno te nemen. De avond ervoor hadden we nog heel duidelijk afgesproken dat er om 10 voor 7 ontbijt voor ons klaar zou staan. Je raadt het waarschijnlijk al. Toen onze taxi om kwart over 7 arriveerde, boden ze ons nog eens broodjes aan. Er was geen tijd meer dus met een banaan en wat koekjes zijn we de taxi ingestapt. We kozen wederom voor Cruz del Sur, omdat deze busmaatschappij bekend staat als de beste van Peru.  Alles ging prima tot we halverwege waren toen de bus er opeens mee ophield! We hebben eerst in de bus afgewacht, maar na een tijdje zijn we net als de rest uitgestapt want het werd wel heel benauwd zonder airco. Na een poosje buiten op de weg te hebben gewacht in de brandende zon bleek dat we niet meer verder konden. Er was iets met de ventilator. Daar stonden we dan midden op de weg, zonder bereik en nergens iemand te bekennen. Het was wachten op een passerende bus die wat mensen mee kon nemen naar Puno. Na twee bussen die een aantal mensen mee hadden genomen stonden wij met nog wat backpackers nog steeds langs de weg. Inmiddels had de buschauffeur de maatschappij kunnen bereiken. Hij had een andere bus van Cruz del Sur voor ons geregeld maar die moest nog uit Puno komen en dat was nog zo’n drie uur rijden! Toch zijn we maar weer de bus ingegaan en hebben we daar gewacht tot de nieuwe bus kwam. De airco deed het gelukkig wel weer en de schermpjes waar we films op konden kijken ook. Eindelijk na meer dan vier uur wachten kwam de nieuwe bus en konden we verder rijden naar Puno. Toen we in Puno aankwamen, was het al pikkedonker. We moesten nog wel even een hostel voor de nacht regelen. Op het busstation liep een vrouw ons tegemoet die ons meteen een hostel aan wou bieden. Met de taxi zijn we naar het hostel gereden. De kamer en eigen badkamer zagen er prima uit en het was niet eens duur. Dat hadden we snel gepiept!

Ontwaakt na een heerlijk nachtje slapen hebben we Puno verkend. Bij het Titicacameer was niets te beleven dus zijn we naar het centrum gegaan. We hebben een overheerlijke frappuccino met oreosmaak gehad en crêpes gegeten als lunch. Voor de lunch waren we maar 18 soles kwijt. Dat is omgerekend nog minder dan 5 euro! Super goedkoop dus. We shopten nog wat souvenirtjes en gingen daarna met de bus naar het volgende stadje aan het Titicacameer, Copacabana. De bus was een stuk minder luxe dan we gewend waren in Peru maar het was prima te doen. We moesten meteen een aantal formulieren invullen voor de grensovergang. We hadden gehoord dat er soms wat problemen bij de grensovergang zijn dus een beetje spannend was het wel. Achteraf was dat nergens voor nodig. Alles verliep heel soepel en na twee stempels in ons paspoort stonden we op Boliviaanse bodem. In Copacabana hadden we een hostel geboekt. Het hostel zag er van binnen prachtig uit met mooie schilderingen op de muren en we hadden vanuit ons kamer zicht op het Titicacameer. We zijn naar het gezelligste straatje van Copacabana gelopen met allemaal restaurants in strandsfeer. Veel meer dan dat is er niet in Copacabana. We kozen het mooiste restaurant uit, maar met de slechtste bediening bleek. Ondanks dat hebben we lekker gegeten. Daarna wilden we graag de voetbalwedstrijd van Peru kijken in een gezellig restaurantje. Helaas was het overal rustig op één restaurant na met een groep Boliviaanse mannen. Het regende de hele avond al pijpenstelen dus we besloten maar terug naar het hostel te rennen en daar de wedstrijd te kijken. Peru heeft gewonnen!!

De volgende dag hebben we tickets gekocht voor de boot naar Isla del Sol. De eerstvolgende boot ging pas om half 2. We hadden dus nog wel even de tijd. Op een dakterras met uitzicht op het meer hebben we wat gedronken. Na de lunch zijn we met onze backpacks op de rug op de boot gestapt. We hebben heerlijk buiten bovenop de boot in het zonnetje gezeten. Na anderhalf uur varen kwamen we aan bij het eiland. We wisten wel dat we een eindje omhoog moesten lopen naar het hostel dat we geboekt hadden. Maar, dat het meer dan een halfuur omhoog klauteren was, wisten we niet! Als we dat hadden geweten, hadden we wel een ander hostel geboekt of onze backpacks in Copacabana achtergelaten. Na drie kwartier kwamen we verhit en uitgeput aan bij het hostel. Het voordeel was wel dat we hier zo naar de andere kant van het eiland konden lopen om de zonsondergang te zien. Jammer was dan wel weer dat het te bewolkt was om de zonsondergang te kunnen zien. ’s Avonds besloten we de hele weg terug naar beneden te lopen omdat we dachten dat daar de gezelligste restaurantjes zouden zitten. Verkeerd gedacht! Alle restaurantjes waren dicht! Waarschijnlijk omdat het laagseizoen is. Het was inmiddels al aardig donker geworden. Op de terugweg omhoog kwamen we gelukkig langs een restaurant dat wel open was. Veel keus hadden ze niet, maar onze buik was weer gevuld.

De volgende dag checkten we uit om 10 uur. We vroegen hoe laat de boot terug naar Copacabana ging. Het antwoord was om half 11 en daarna pas om drie uur. Daar wilden we niet op wachten, dus half rennend met de backpacks op onze rug gingen we de hele hobbelige weg naar beneden. We haalden de boot precies en na anderhalf uur genietend in het zonnetje op de boot waren we weer in Copacabana. Vanuit Copacabana namen we de bus naar La Paz. We hadden ons net geïnstalleerd in een prima bus met airco en wc toen we er weer uit werden geroepen. We zaten namelijk in de verkeerde bus naar La Paz. De bus die we wel moesten hebben zag er veel minder uit. Er was geen airco en geen wc. Wel zat de bus vol Bolivianen. Samen met nog vijf andere backpackers zaten wij helemaal achterin de bus. Niet het fijnste plekje omdat je bij elke hobbel de lucht invliegt. We waren net een stukje onderweg toen er ineens iets uit de bus vloog. We dachten eerst daar gaat onze bagage, maar het bleek een emmer vol met vis. De bus reed het hele stuk weer achteruit, de vis werd in de emmer gegooid en weer meegenomen. Daarna moesten we nog een deel van het Titicacameer oversteken. De passagiers gingen met een boot en de bus met onze bagage werd door een pond meegesleept naar de overkant. Toen we La Paz naderden stopte de bus steeds vaker om mensen eruit te laten. We waren nog niet bij het busstation maar op een gegeven moment moest iedereen de bus verlaten. Daar stonden we dan midden op straat tussen het drukke verkeer met onze backpacks. Eén van de backpackers wist gelukkig waar het centrum was. We zijn hem achterna gelopen en vonden daar een hostel. ’s Avonds zijn we uiteten geweest bij Little Italy, een Italiaans restaurant zoals de naam al doet vermoeden.

Vandaag hebben we niet zoveel gedaan. We zijn langs de heksenmarkt geweest. Dit is een markt met heel veel souvenirs en wat vreemd snoepgoed en rare drankjes. Daarna zijn we met de Teleferico (kabelbaan) over de stad heen gegaan. We hadden heel mooi uitzicht, maar het was warm en druk dus na twee kabelbanen hielden we het voor gezien. We zijn 's avonds uiteten geweest bij een Mexicaan waar we ineens midden tussen allemaal Nederlanders zaten. Morgen is onze laatste dag in La Paz. 's Avonds zullen we de nachtbus nemen naar Uyuni vanwaaruit we de zoutvlaktes gaan bezoeken. Heel veel zin in!! In de volgende blog vertel ik hoe het geweest is. Ciao!